Μια νέα εκπαιδευτική μέθοδος.

Με αφορμή την απόκτηση ενός διαδραστικού πίνακα και τη χρήση του στο γλωσσικό μου εργαστήρι, σας παραθέτω μερικές πληροφορίες που βρήκα στην προσπάθεια μου να μάθω περισσότερα περί διαδραστικών πινάκων. Πολλές από τις πληροφορίες αναφέρονται στην εργασία των Καθηγητριών Πληροφορικής Βασιλικής Νιάρρου και Ευφροσύνης Γρουσουζάκου σχετικά με το 4^ο συνέδριο Τεχνολογίας της Πληροφορίας και Επικοινωνιών που έγινε στη Σύρο και κρίνω πως είναι απαραίτητη η αναφορά των ονομάτων τους τους. Θαρρώ δε πως σίγουρα οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί μα και οι γονείς και κυρίως οι μαθητές μας θε να τις βρουν ενδιαφέρουσες. Ευχής έργον τα σχολεία μας όλα να εφοδιαστούν με διαδραστικούς πίνακες καθώς τα ευεργετήματα από την χρήση τους είναι πολλά και αξιόλογα!

Τι είναι ο διαδραστικός πίνακας; Είναι μια οθόνη ευαίσθητη στην αφή που δουλεύει σε συνεργασία με έναν υπολογιστή και έναν βιντεοπροβολέα, παρουσιάζοντας την πληροφορία που εμφανίζεται στην οθόνη του υπολογιστή. Είναι ουσιαστικά λοιπόν μια συσκευή που δίνει στους εκπαιδευτικούς τη δυνατότητα να εμπλέξουν τους μαθητές τους στη μάθηση μέσω των νέων τεχνολογιών. Η χρήση δε, του διαδραστικού πίνακα γνωστού και ως interactive whiteboard ή smart board είναι ευρέως διαδεδομένη στις εκπαιδευτικές κοινότητες πολλών χωρών και ιδιαίτερα διαδομένη σε σχολεία των Η.Π.Α. του Ηνωμένου Βασιλείου, Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας, Καναδά, Ρωσίας Κύπρου και άλλων πολλών -έως και Καζακστάν!- καθώς προωθούν την δέσμευση του μαθητή μέσα στην τάξη, του δίνουν κίνητρα και ενθουσιασμό για μάθηση, μιας και υποστηρίζουν διάφορες μεθόδους μάθησης στα πλαίσια μιας ολιστικής προσέγγισης στην διαδικασία αυτήςΧρησιμοποιούνται με επιτυχία ακουστικά, οπτικά και οπτικοακουστικά περιβάλλοντα μάθησης βοηθώντας έτσι όλους τους τύπους των μαθητών, ακόμα και μαθητές με ειδικές ανάγκες!

Ο πρώτος διαδραστικός πίνακας δημιουργήθηκε από την Smart Technologies το 1991 και είναι σαφώς ένα σημαντικό εργαλείο στην υπηρεσία του εκπαιδευτικού που βελτιώνει θεαματικά τα μαθησιακά αποτελέσματα.

Ο διαδραστικός πίνακας εισήχθη στην εκπαίδευση με πρωτοπόρους όπως προαναφέρθηκε το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και συνοδεύτηκε από εκτενείς έρευνες για την αποτελεσματικότητα του. Πολλοί ερευνητές όπως οι Beeland, Cunningham, Latham, Bush, Cooper Richardson και άλλοι έχουν ασχοληθεί ιδιαιτέρως σε μελέτες χρήσης του στην εκπαίδευση.

Οι διαδραστικοί πίνακες αποτελούν ένα πολύ αποτελεσματικό τρόπο διάδρασης με ψηφιακό υλικό και πολυμέσα σένα περιβάλλον εκπαίδευσης με πολλά άτομα και ποικίλες είναι οι χρήσεις τους και οι δυνατότητές τους.

Είναι αγαπητοί από τους μαθητές γιατί παρουσιάζουν κάθε εκπαιδευτική πηγή με ιδιαίτερα ελκυστικό τρόπο και κάνουν την διαδικασία της μάθησης διασκεδαστική. Είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικοί και για τους εκπαιδευτές αφού προσφέρουν την χρήση περισσοτέρων και σαφώς μεγαλύτερης ποικιλίας μέσων εκπαίδευσης.

Ένα βιβλίο

Σαν μας μιλούν για καλόγριες και καλογέρους, ανάλογα με την εμπειρία του ο καθείς φέρνει στο νου εικόνες σεβάσμιων, γλυκών ή αυστηρών μορφών. Είθισται, μάλιστα, να θεωρούμε πως τούτοι οι άνθρωποι είναι αποκομμένοι από το σύγχρονο γίγνεσθαι και πως σχέση καμία δεν έχουν με τα …εγκόσμια. Η εμπειρία που επιθυμώ με σας να μοιραστώ ωστόσο διαφέρει!

Ευρισκόμενη σε όμορο νομό, ο Θεός με αξίωσε να συναντήσω μια μοναχή, ετών 86, με έργο ιεραποστολικό στο παρελθόν της, με χαμόγελο γλυκό, λόγο σα σπαθί κοφτερό μα και καθάριο σα νερό τρεχούμενο, που σε ξεδιψάει μα και σε κάνει να …αποζητάς κι άλλη τροφή πνευματική, με μάτια αγγελικά και μέσα στα…πράγματα! Αεικίνητη και δραστήρια! Ζωντανή λαμπάδα, Πνεύματος, Χάριτος!

Μέλημα της αλήθεια να μας αφυπνίσει και τον έρωτα για τον Θεό να μας …ξυπνήσει! Το πνεύμα μας να οξύνει και να μας προβληματίσει! Μέσα στην λίγη ώρα της επίσκεψής μας στην μονή άγγιξε όλα τα θέματα που απασχολούν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και ήταν για μας, αλήθεια, ανατριχιαστικό να ακούμε…απαντήσεις σε θέματα που με την καλή μου Παρασκευή, ( τον θησαυρό μου, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ) συζητούσαμε καθοδόν.

Ένα βιβλίο επιμένει πως όλοι μας πρέπει να διαβάσουμε! Όχι μια, όχι δυο μα σαράντα δυο φορές! Κ δεν είναι η Αγία Γραφή, που και αυτή σαφώς μας προτρέπει να διαβάσουμε, μα ένα βιβλίο άλλο, που όπως είπε είναι …γεύμα λαχταριστό και μεγάλο! Το βιβλίο τούτο ονομάζεται «Όταν ο θεός πεθαίνει…» και είναι ένας διάλογος μεταξύ δύο εξαιρετικών ανθρώπων και επιστημόνων, της κ. Μάρως Βαμβουνάκη και του κ. Αλέξανδρου Κατσιάρα, στ’ αλήθεια τούτος ο διάλογος είναι διαφωτιστικός για κάθε χριστιανό που θέλει να ξέρει σε Ποιόν Θεό πιστεύει! Και όπως η ίδια η γερόντισσα μας λέει, τούτο το βιβλίο πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι Χριστιανοί, μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί!

Αυτή το έχει στο μαξιλάρι της και σαν γέρνει μετά τις προσευχές της το διαβάζει, ένα κομμάτι κάθε φορά, και « μη λες πως τα ξέρεις αυτά και τα περνάς γρήγορα» μας συμβουλεύει! «Να τα διαβάσετε ξανά και ξανά και κυρίως εσείς οι εκπαιδευτικοί! Και να τα λέτε στα παιδιά!»

Και δεν είναι το βιβλίο τούτο στεγνά θρησκευτικό, και δεν είναι το βιβλίο τούτο από κείνα που οι νέοι θε να βρουν αναχρονιστικό, και δεν είναι το βιβλίο τούτο βιβλίο που θα περίμενε κανείς να βρει σε βιβλιοθήκη μονής!

Αν τύχει και ο δρόμος σας φέρει στο διπλανό μας Λουτράκι, και έχετε χρόνο και διάθεση επισκεφτείτε τη μονή του Προφήτου Ηλία, την πόρτα θα σας ανοίξει η γερόντισσα Μαριάμ και αφού προσκυνήσετε τον κυρίως ναό θα σας περιμένει στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος να σας τρατάρει υλικές και πνευματικές λιχουδιές!

Και αν πάλι βιβλίο ψάχνετε για να διαβάσετε η να δωρίσετε, σας μεταφέρω τη συμβουλή της τούτο το βιβλίο να αγοράσετε! Σίγουρα δεν θα χάσετε!

Αφιερωμένο στην Αδελφή Μαριάμ.

Τον πρώτο χρόνο χαίρονται...

Χρόνια τώρα προσπαθώ να πείσω τους μαθητές μου να πάψουν να μου λένε ευφάνταστες ιστορίες για αδέλφια που μουτζουρώνουν και σκίζουν εργασίες, γονείς που πετούν τετράδια, εργασίες που διακτινίζονται σε παράλληλα σύμπαντα και άλλα όμοια. Οφείλω να ομολογήσω βέβαια, πως πολλάκις την έχω πατήσει από τις δικαιολογίες τους και ακόμα περισσότερες φορές διασκεδάζω με αυτές, όπως άλλωστε κάθε γονέας ή δάσκαλος.

Και μπορεί για γονείς η δασκάλους το ψέμα των παιδιών τους να είναι εύκολα ανιχνεύσιμο, τι γίνεται όμως για την ανίχνευση του ψέματος και των ψευτών γενικώς; Μήπως χρειάζεται να υποβάλλουμε τους φίλους μας, γνωστούς μας ή συντρόφους μας στην…δική τους στιγμή της αλήθειας;

Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν τρόποι να διακριθεί και να διακριβωθεί το ψέμα και ο ψεύτης. Δέκα είναι οι πιο διαδεδομένοι και σε αυτούς θα αναφερθούμε παρακάτω…

Νο. 1.

Όταν επιθυμείτε να μάθετε εάν κάποιος ψεύδεται, ψάξτε για πράγματα που δεν συνάδουν, δεν ταιριάζουν δηλαδή, μας προτρέπει ο έμπειρος ομοσπονδιακός πράκτορας Newberry.

Όταν η γυναίκα που ανέκρινε είπε πως έτρεξε και κρύφτηκε αφού είχε ακούσει πυροβολισμούς – δίχως να κοιτάξει – ήταν σίγουρος πως …κάποιο λάκκο είχε η φάβα. Και για τούτο την υπέβαλλε σε μία ακόμη δοκιμασία. Σε ανύποπτο χρόνο χτύπησε το τραπέζι και με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά έλεγξε το αληθές των ισχυρισμών της. Η αυθόρμητη αντίδρασή της ήταν να κοιτάξει προς την πηγή του θορύβου.

«Όταν κάποιος ακούει ένα θόρυβο, είναι φυσική αντίδραση να κοιτάξει προς την πηγή του, λέει ο Newberry, γνώριζα πως είχε ακούσει τους πυροβολισμούς, κοιτάξει προς την κατεύθυνση από την οποία προήλθαν, είδε τον δράστη και έπειτα έτρεξε», μας αποκαλύπτει. Η ιστορία της δεν είχε απλά λογική αλληλουχία , μας εξηγεί. Αρά λοιπόν, αυτό είναι που θα πρέπει και εμείς με τη σειρά μας να ανιχνεύουμε.

Νο2.

Περίπου το 4% των ανθρώπων είναι «άξιοι» ψεύτες και μπορούν να ψεύδονται εντέχνως λένε οι μελέτες. Μα επειδή η μύτη τους δεν μεγαλώνει όπως του Πινόκιο εμείς θε να χρειαστεί να τους «πιάσουμε στα…πράσα!»

Αν παρακολουθήσουμε προσεχτικά τον περίτεχνο ιστό που πλέκουν και τους ρωτήσουμε κάτι για το οποίο δεν είναι προετοιμασμένοι να απαντήσουν…τότε θε να μπορέσουμε ευκολότερα να ανιχνεύσουμε το ψεύδος.

Νο3.

Ένας από τους πιο σημαντικούς δείκτες ανειλικρίνειας είναι οι αλλαγές στην συμπεριφορά, μας ενημερώνουν οι ειδικοί. Πρέπει να παρατηρήσουμε, δηλαδή να προσέξουμε αν κάποιος ενώ γενικά είναι ήρεμος, ειδικά συμπεριφέρεται με νευρικότητα. Γενικά ο κανόνας είναι να κρίνουμε την συμπεριφορά κάποιου με δεδομένη την πρότερη, γνωστή σε εμάς, συμπεριφορά του. Εάν αυτή διαφέρει από τη συνηθισμένη ίσως να σημαίνει πως κάποιο …ιστό ο φίλος μας να υφαίνει.

Νο4

Οι περισσότεροι άνθρωποι, καθώς μας λένε οι ειδικοί, δεν δύνανται να υποκριθούν ένα χαμόγελο. Ο συγχρονισμός θε να ναι λανθασμένος, θε να κρατήσει πολύ λίγο ή να ναι συνδυασμός ενός θυμωμένου προσώπου με ένα χαμόγελο. Και τούτο εύκολα διακρίνεται καθώς τα χείλη τους είναι λεπτότερα και λιγότερο γεμάτα από ότι σε ένα ειλικρινές χαμόγελο.

Τέτοιου είδους εκφράσεις ψεύτικου συναισθήματος αποτελούν ένα καλό δείκτη ανίχνευσης τους ψεύδους επίσης.

Νο.5

Να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας. Να έχουμε τεντωμένες τις …κεραίες μας. Αν και ένας μέσος άνθρωπος (που μεταξύ μας , δεν υπάρχει ) ίσως να μην αντιλαμβάνεται το λόγο που διαισθάνεται πως κάποιος δεν είναι ειλικρινής, ένας ειδικός επιστήμονας θε να είναι ικανός να του εξηγήσει ακριβώς τι και γιατί και αυτό ουσιαστικά μας οδηγεί στον επόμενο τρόπο ανίχνευσης της…αλήθειας!

Νο6.

Μια μικρό -έκφραση είναι μια πολύ σύντομη έκφραση η οποία διαρκεί για 1/25 του δευτερολέπτου, και πάντα αποτελεί ένα κρυμμένο συναίσθημα λένε οι ειδικοί. Όταν ένας άνθρωπος υποκρίνεται τον χαρούμενο, αλλά η πραγματικότητα διαφέρει, τότε το αληθινό του συναίσθημα θε να εκδηλωθεί με μια υποσυνείδητη μικρό – έκφραση στο πρόσωπο του. Όποιο και να είναι το συναίσθημα που αποκρύπτεται, είτε είναι φόβος, θυμός, ευτυχία η ζήλεια, θε να εμφανιστεί στο πρόσωπο για μια στιγμή που διαρκεί λιγότερο και από …στιγμή. Αρκεί λοιπόν να είμαστε παρατηρητικοί! ( Από μια μικρό έκφραση έγινε γνωστή και ή σχέση του πρώην πλανητάρχη ή μυστική!)

Νο.7.

Προσοχή στις αντιφάσεις! Και δεν αναφερόμαστε στις λεκτικές μόνο. Ο γενικός κανόνας τονίζει πως πρέπει να προσέχουμε αν αυτά που λέει κάποιος δεν ταιριάζουν με τις χειρονομίες του, οι τα λοιπά νεύματα που χρησιμοποιεί, τότε είναι πολύ πιθανό να …διακατέχεται από … «πνεύμα ψεύδους.»

Οι πιότερο συνηθισμένες αντιφάσεις είναι αυτές που σχετίζονται μεταξύ φωνής και λέξεων, χειρονομιών και φωνής, χειρονομιών και λέξεων ή προσώπου και λέξεων.

Νο8

Τα μάτια, της ψυχής το παραθύρι! Όταν κάποιος αποφεύγει να μας κοιτάξει κατάματα και τούτο δεν είναι ίδιον της συμπεριφοράς του, τότε πολύ πιθανό να μην είναι απολύτως ειλικρινής. Συνηθισμένες αντιδράσεις τέτοιου τύπου είναι να ιδρώνει κανείς και ένα αίσθημα έντονης αμηχανίας και γενικότερα οτιδήποτε δεν είναι φυσιολογικό και υποδηλώνει μια νευρικότητα.

Νο9.

Πάρα πολλές λεπτομέρειες… Όταν ρωτάμε κάποιον κάτι και η απάντηση του παρά είναι λεπτομερειακή, οι ειδικοί έχουν αποφανθεί πως κάτι ίσως δεν πάει καλά! Οι πάρα πολλές λεπτομέρειες μπορεί να σημαίνουν πως κάποιος έχει καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια νοητική στο να κατασκευάσει ένα αληθοφανές σενάριο για να αποκρύψει κάτι.

Νο.10

Η αλήθεια είναι πως είναι πιο σημαντικό να αναγνωρίζουμε πότε κάποιος λέει την …αλήθεια παρά πότε ψεύδεται και τούτο επειδή οι άνθρωποι μπορούν να φαίνονται πως ψεύδονται και όμως να λένε την αλήθεια, μας τονίζουν οι ειδικοί!

Ενώ τούτο όντως ακούγεται περίπλοκο, το να βρούμε την αλήθεια θαμμένη κάτω από ένα ψέμα μπορεί μερικές φορές να μας βοηθήσει να βρούμε την απάντηση στο σπουδαίο ερώτημα του γιατί κανείς ψεύδεται.

Τούτες οι δέκα συμβουλές, είναι ουσιαστικά δέκα τρόποι ανίχνευσής του ψεύδους. Αυτό που δεν μας λένε είναι γιατί κάποιος ψεύδεται και τι το ψεύδος σημαίνει. Οι μικρό – εκφράσεις δεν σου λένε την αιτία, απλά σε ενημερώνουν για την ύπαρξη ενός κρυμμένου συναισθήματος και ποιο είναι αυτό.

Όταν νομίζουμε πως κάποιος που γνωρίζουμε ψεύδεται, θα πρέπει να τον ξέρουμε αρκετά καλά για να αντιληφθούμε και το γιατί ή να είμαστε …«ειδικοί».

Των πνευματικών πατέρων πάντως η προτροπή είναι να βάζουμε τον καλό λογισμό πάντα πρώτο! Η επιλογή είναι δική μας για το ποια είναι η στάση μας και το μονοπάτι που ακολουθούμε γενικότερα στη ζωή. Αν αναζητούμε το ψέμα, τότε σίγουρα θε να το βρούμε. Αν γυρεύουμε την αλήθεια τότε αυτή θε να μας εμφανιστεί. Είτε είμαστε γονείς, δάσκαλοι, φίλοι, συγγενείς, θαρρώ πως είναι καλύτερο να εμπιστευόμαστε τους συνανθρώπους μας και να τους θεωρούμε ειλικρινείς παρά να ψάχνουμε για ιστούς περίτεχνα πλεγμένους και αυτό γιατί μπορεί να παρασυρθούμε και να βλέπουμε ιστούς εκεί που δεν υπάρχουν!

'Ημουν και εγώ εκεί...

Είναι Τετάρτη, σχεδόν μεσάνυχτα, είμαι με μια παρέα καλών φίλων που αν και τόσο αργά, εν μέσω αναψυκτικών και ποτών εργάζονται χαρούμενοι, έχοντας ακόρεστη διάθεση να κάνουν πέρα από την εργασία που ανέλαβαν ακόμα και πλάκα.. Ακούραστοι , χαμογελαστοί, με καλή διάθεση και πάνω από όλα με όρεξη να βοηθήσουν τον αδερφό, ξάδερφο η καλό τους φίλο να υλοποιήσει το όνειρο του.

Ο οποίος, από τον κόπο και το άγχος, κινείται αργά, πονάει, από ό,τι καταλαβαίνουμε αρκετά (θύμα μάλλον κάποιας ίωσης), και νυστάζει παράλληλα υπερβολικά αφού είναι ουσιαστικά ξάγρυπνος για πάνω από τρία μερόνυχτα,. Και όμως, εκεί! Αργοκινείται, σκουντουφλά, δεν το βάζει κάτω, αγωνίζεται το έργο του να φέρει εις πέρας και πιθανολογώ πως ξάγρυπνο τον βρήκε το ξημέρωμα της επόμενης μέρας.

Τον θαυμάζω για το πείσμα του και την αγωνιστικότητά του. Το όραμα του ο φίλος μας το είχε εδώ και καιρό. Επέδειξε ιώβεια υπομονή και παροιμιώδη επιμονή και κατόρθωσε βήμα - βήμα να το πραγματοποιήσει.

Κουράστηκε και συνεχίζει να κουράζεται σωματικά και πνευματικά κάθε μέρα προσπαθώντας στον τομέα του να εδραιωθεί. Εργάζεται ώρες ατελείωτες για να βάλει στον χώρο του τη δική του ξεχωριστή υπογραφή.

Σε κάποιο βιβλίο κάποτε διάβασα πως εν τέλει η ζωή είναι ένα ανηφορικό μονοπάτι, γεμάτο προβλήματα, όσο περισσότερα λύνει κανείς, τόσο πιο σοφός γίνεται.

Για τούτο και εγώ με την σειρά μου στον φίλο μας εύχομαι να έχει κουράγιο και υπομονή τα προβλήματα που κάθε φορά ανακύπτουν να επιλύει, ώστε πίοτερο σοφός να γίνεται. Και ας έχει κατά νου πως δεν είναι μόνος σε τούτο το ταξίδι. Έχει ανθρώπους που τον αγαπούν, τον σέβονται και τον εκτιμούν και πλάι του βρίσκονται ο καθείς με τον τρόπο του.

Και ας είναι για τον φίλο μας παρηγοριά μα και για κάθε της ζωής αγωνιστή η ρήση που αναφέρει πως η τύχη τους τολμηρούς ευνοεί.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο της ζωής το ταξίδι. Έχουμε όμως στο διάβα μας συνοδοιπόρους, δεν είμαστε μόνοι μας και ας είναι για όλους μας μέλημα χέρι βοηθείας να δίνουμε στον συνάνθρωπο. Ίσως εξάλλου στην επόμενη στροφή να είμαστε εμείς εκείνοι που των συνοδοιπόρων μας θε να χρειαστούμε την αρωγή.

Πιστεψέ το και θα το δεις!

Θυμάμαι σαν χτες, αρκετά χρόνια πριν, να ακούω έναν καλό μας οικογενειακό φίλο να αφηγείται τις εμπειρίες του και αυτές των γνωστών του για ένα Γέροντα. Για τον Γέροντα Πορφύριο. Θυμάμαι να είμαι καθισμένη στο παραθύρι, δήθεν διάβαζα, και ο Μιχάλης μιλούσε με τον μακαρίτη το παππού μου.

Είχα αφήσει τα βιβλία και τις ασκήσεις και είχα απορροφηθεί στα της συζήτησης τους. Ένας άνθρωπος, που αν και είχε «κοιμηθεί», απαντούσε στο τηλέφωνο και συζητούσε με τα πνευματικά του παιδιά…Θαύμα δηλαδή!!! Τα αδύνατα για τους ανθρώπους, δυνατά για τον Θεό! Είχα τότε ζηλέψει όλους όσους είχαν την ευτυχία να δουν και να πάρουν την ευλογία του Γέροντα και είχα ευχηθεί να με αξιώσει ο Κύριος να γνωρίσει και η ταπεινότητά μου έναν.

Και ο Θεός με άκουσε και ευτύχησα να γνωρίσω τον Γέροντα Αμβρόσιο Λάζαρη. Σαν είδα τις προάλλες ένα βιβλίο που αφορά στη ζωή του Γέροντα αισθάνθηκα μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Και τούτο γιατί η ευχή του με βοήθησε πολύ σε τούτη τη ζωή και εύχομαι να με αξιώσει και για την άλλη…

Πως να μιλήσει κανείς και τι αλήθεια να πει για τέτοιου βεληνεκούς πνευματικές μορφές; Αν στ’ αλήθεια έχει κάποιος χρόνο, όχι για να σκοτώσει, αλλά για να επενδύσει, το βιβλίο ετούτο αξίζει, όχι μόνο τη βιβλιοθήκη του για να κοσμήσει. Πάντως σαν γνώρισα τον Γέροντα Αμβρόσιο και την Γερόντισσα Παρθενία ήταν που πείστηκα, σαν άπιστος και εγώ Θωμάς πως Θεός Υπάρχει! Μιλούσαν για τα μελλούμενα μα και για τα παρελθόντα, ήξεραν τις σκέψεις μου πριν καν τις εκφράσω, και σε αυτές απαντούσαν…συμβούλευαν…νουθετούσαν.

Μέσα στο έρεβος της απεραντοσύνης και του αγνώστου, έτσι φάνταζε και φαντάζει στα μάτια μου η Ζωή, ένα φως είχε ξάφνου φωτίσει το μονοπάτι μου. Βαρκούλα ένιωθα και νιώθω πως είμαι. Φορές πολλές χαμένη, και δεν ξέρω κατά που τραβώ…φοβάμαι μη…παρασυρθώ και στα βράχια τσακιστώ…Και παρασύρομαι η αλήθεια είναι πολλές φορές κι οι «σειρήνες» και αυτές άπειρες…και πάντα με μεγάλη λύπη μου ξεχνώ πως ο Φάρος είναι εκεί!

Θαρρώ πως πιθανόν και εσείς να αισθάνεστε παρόμοια κάποια στιγμή. Και επειδή ο Θεός δια των ανθρώπων ενεργεί (όπως δυστυχώς και το αντίθετο πνεύμα) είπα να σας θυμίσω (και σε μένα πάλι) πως υπάρχουν και στις μέρες μας Πνευματικές Μορφές, Μοναχές και Μοναχοί, σε μοναστήρια σκαρφαλωμένα στα βουνά στα γύρω μας χωριά, αλλά και άλλοι, λίγο πιο μακριά που αγώνα κάνουν για εμάς και μάχονται τις δικές μας μάχες, που εύχονται για εμάς. Και όπως μού είπε σήμερα μια αγνή ψυχή, χρειάζεται καλή προαίρεση, ταπείνωση, νηστεία και προσευχή…για να ενεργήσει πάνω μας τούτη η ευχή!

Αφιερωμένο στη φίλη μου την Κατερίνα…σε ευχαριστώ!

Ο 'Αγιος μου Βασίλης...

Πριν μερικές μέρες είχα μια συζήτηση με μια γλυκιά μανούλα δύο παιδιών. Αφορούσε στα της ανατροφής τους και πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσουν τα μικρά μας την αθωότητά και αγνότητά τους, δεδομένου του ότι ζουν σε μια κοινωνία που τα εκθέτει σε ερεθίσματα τα οποία τη φαντασία τους περιορίζουν, την αθωότητά τους κλέβουν, τα πονηρεύουν και σαν τις σειρήνες του Οδυσσέα να τα αποπροσανατολίσουν προσπαθούν. Χαρακτηριστικά θυμάμαι τη φράση της «Να φανταστείς, τα παιδιά ακόμα πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη!» Και αναρωτιέμαι… είναι αλήθεια κακό ένα παιδί των πρώτων τάξεων του δημοτικού να πιστεύει στον Άγιο Βασίλη; Και οι συμμαθητές αλήθεια ενός τέτοιου παιδιού γιατί με κυνισμό την πίστη τούτη να πληγώνουν; Μήπως φταίνε οι … μεγάλοι;

Ε, λοιπόν, και εγώ πιστεύω στον Άγιο Βασίλη!!! Για να είμαι απολύτως ειλικρινής έχω τον προσωπικό μου Άγιο Βασίλη επί γης! Με σάρκα και οστά!!! Όπως είμαι σίγουρη πως έχετε και όλοι εσείς, μικροί και μεγάλοι! Ίσως, να μην το έχετε συνειδητοποιήσει ακόμα και ίσως ο κυνισμός να σας εμποδίζει να το αντιληφθείτε μα είμαι απολύτως βεβαία πως αν για ένα λεπτό σκεφτείτε, σίγουρα θε να βρείτε αν όχι τον πατέρα σας και τη μητέρα σας, τον ή τη σύντροφο σας, μια οικεία μορφή, ένα ασπρομάλλη παππού, μια γλυκιά γιαγιά, ένα αγαπημένο θείο, που για εσάς μεριμνά και φροντίζει, σαν μικρός θεός τις μικρές και ίσως και τις πιο μεγάλες επιθυμίες σας να πραγματοποιεί, τις διαδρομές της σκέψης σας σιωπηλά ακολουθεί και όταν τον χρειαστείτε σαν Άγγελος επί γης είναι εκεί! Τις φτερούγες του απλώνει, σας προστατεύει, σας καθοδηγεί! Τα στήθη του προτάσσει έτσι ώστε εσείς να μην πληγωθείτε και από το χέρι σφιχτά σας κρατά κι όλα τα δύσκολα στη ζωή σας γίνονται πιο υποφερτά.

Για ψάξτε καλά!

Θεωρείται δυστυχώς ‘ολίγον ρομαντικό’ τέτοιες πεποιθήσεις τα παιδιά μας να έχουν ακόμα πιότερο εμείς, οι πιο…μεγάλοι! Όμως ας μη λησμονούμε πως τα θαύματα γίνονται σε αυτούς που πιστεύουν. Πίστεψε το και θα το δεις, είναι ο τίτλος ενός βιβλίου αν θυμάμαι καλά. Η τέλεια ίσως προτροπή για τους μεγάλους και τα παιδιά.

« Ο Θεός παιδί μου, δια των ανθρώπων ενεργεί.» μου είχε πει μια φορά ένας γέροντας, πνευματικός. Είναι για τους Χριστιανούς και για όσους πιστεύουν στη Θεία Πρόνοια τούτο λόγος αρκετός σε θαύματα να πιστεύουμε αφού και αλήθεια η ζωή ένα Θαύμα είναι και αυτή!

Αφιερωμένο στον Άγγελο μου επί γης και προσωπικό μου Άγιο Βασίλη!

Μια πανέμορφη ξανθούλα!

Μια φορά και έναν καιρό, για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν θυμάμαι πότε, και ούτε δύναμαι να ανακαλέσω από τα «βάθη» του μυαλού μου την περίσταση, γνώρισα μια …πανέμορφη ξανθούλα. Το όνομα αυτής Σοφία!
Όλο γλύκα και όλο χάρη! Με το χαμόγελο στα χείλη και μια δίψα για ζωή! Δε θυμάμαι να την άκουσα να παραπονιέται ποτέ,( αγαπημένο, αλήθεια, σπορ πολλών και ιδιαίτερα δικό μου!) . Κάθε συνάντηση μας ήταν και είναι μια ευκαιρία να χαρούμε, να γελάσουμε, να απολαύσουμε την παρέα μας, τον ήλιο, τη θάλασσα, τη ζωή.
Κάποια στιγμή, ούτε αυτή δυστυχώς δύναμαι να ανακαλέσω, βλέπετε…«ου γαρ έρχεται μόνον», έμαθα πως η καλή μου φίλη κουβαλούσε & κουβαλάει έναν σταυρό που ούτε καν φανταζόμουν!
Ναι, ναι…αυτό το ανέμελο, στα μάτια μου, χαμογελαστό, γεμάτο χαρά και δίψα για ζωή πλάσμα, με την τόση γλυκύτητα και τσαχπινιά της, που κανένα σύννεφο δεν φαινόταν να σκιάζει τα όμορφα μάτια της, πάσχει από μεσογειακή αναιμία!
Που να το φανταστώ, η υγιής και παραπονιάρα! Και πώς να το χωρέσει το πεπερασμένο έτσι και αλλιώς πνεύμα μου; Η αφεντιά μου, τη μια ήταν κουρασμένη, την άλλη ταλαιπωρημένη, την επόμενη ψυχολογικά πεσμένη και την μεθεπόμενη ενεργειακά απομυζημένη…Η Σοφία όμως… ΠΟΤΕ!!!
Ούτε μια φορά δεν άκουσα να βγει από το στόμα της παράπονο για κάτι. Για τον καιρό που είναι άσχημος, για το πόσο πονάει, για το τι μαρτύριο τραβάει!!!
Είχα μείνει έκπληκτη και βέβαια αισθανόμουν τόοοοοοσο χαζή και αχάριστη! Δυστυχώς, δεν είχα και ούτε θαρρώ πως έχω συναίσθηση του πόσο σημαντικό δώρο είναι τελικά η υγεία.
Συνήθως, όταν ο πόνος χτυπά την πόρτα σου τείνεις να …καταλαβαίνεις καλύτερα. Και αν ο πόνος σου αυτός δεν σε συνεπάρει σε ταξίδια εγωιστικά, ίσως ,να νιώσεις λιγάκι και τον συνάνθρωπο.
Κάπως έτσι συνέβη και σε μένα. Μια φορά λοιπόν, και μη με ρωτήσετε πότε, χειμώνας ήταν θαρρώ, είχα κρυώσει για τα καλά!Δεν είναι δύσκολο…αψηφάς της μαμάς σου τις συμβουλές και να’σαι κλινήρης να ακολουθείς του γιατρού σου τις φαρμακευτικές αγωγές. Και τι αγωγές! Με ενέσεις, «πολλές», δύο ημερησίως και αρκετά επώδυνες. Θυμάμαι σα να ήταν χτες να αναφωνώ «Μαμά μου, ποναααααααααααώ!»
Κι ύστερα, να σου ξαφνικά, μπροστά μου η Σοφία, να βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου! Κι όμως να χαμογελά! Να φορά μια συσκευή και μια βελόνα να τρυπά και να ξανατρυπά, βράδια ολόκληρα, την σάρκα της στα πλαίσια της φαρμακευτικής της αγωγής, για να μην αναφέρω τις απαραίτητες συνεχόμενες μεταγγίσεις αίματος!Look who’s talking! Κοίτα ποιος μιλά!
Και όμως το…«μάθημα» μου που να το πάρω!!!
Έχουν περάσει χρόνια πολλά από τότε! Η Σοφία είναι πλέον μαμά. Και εγώ μόλις προχθές έδωσα 450ml αίματος για πρώτη φορά. Πόσα χρόνια αλήθεια μου πήρε να αγαπήσω την φίλη μου, που τόσο απλόχερα μου χάριζε και μου χαρίζει το χαμόγελο της, τη ζεστασιά της, την αγάπη της;
Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να χαίρω της φιλίας της! Η Σοφία είναι για μένα πηγή ελπίδας, χαράς, αισιοδοξίας, ζωής, αγάπης, σοφίας και ούτε καν το είχα οσμιστεί!
Η διαδικασία της αιμοδοσίας διαρκεί λίγο και είναι ανώδυνη. Πιστεύω ειλικρινά πως είναι μια πράξη αγάπης! Για να γίνει κάποιος εθελοντής αιμοδότης μπορεί να απευθυνθεί στα τμήμα αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Άργους ή Ναυπλίου, εκεί, οι υπεύθυνοι πρόθυμα θα του/της λύσουν οποιαδήποτε σχετική απορία.