Η Καρδερίνα μου

Είναι Σάββατο βραδάκι. Το κινητό κουδουνίζει. Ήχος μηνύματος. Είναι από την «Καρδερίνα» μου, την μικρή μου ξαδερφούλα.. «S.O.S τα’χω παίξει», διαβάζω, η αλήθεια είναι πως ξέρω το γιατί. Μια μίνι κρίση άγχους λόγω εξετάσεων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, εξετάσεις για πιστοποιητικό γλωσσομάθειας.

Ο Μάιος, βλέπετε, είναι κατεξοχήν μήνας εξεταστικής περιόδου και έντονου άγχους για τους μικρούς μα και τους πιο μεγάλους μαθητές. Αρχίζουν με εξετάσεις σε αγγλικά και γαλλικά, γερμανικά και υπολογιστές και ύστερα, δίχως ανάσα, οι εξετάσεις του σχολείου. Μικροί ταξιδιώτες σε …μεγάλες φουρτούνες. Στα μάτια τους μάλιστα, φαντάζουν τρομακτικές!

Τι να πω και εγώ στην μικρή μου «Καρδερίνα»; Της τηλεφωνώ, δεν την ακούω και σε πολύ καλή κατάσταση. Έβλεπε το τελευταίο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς «Παρά πέντε», κωμική η σειρά, «Μα γιατί να κλαίει;» …συλλογίστηκα.
Κατά την διάρκεια της χρονιάς ήταν “cool” και όλα καλά, ανησυχία καμία, και τώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση που ήπια θα χαρακτήριζα ως ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένη. Τι να της πεις στο …παρά πέντε;

«Καρδερίνα μου, μη μου κλαις και μη στενοχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά. Μια εξέταση είναι ψυχή μου!»

Στα μάτια των παιδιών βέβαια, φαντάζει άδικο μια εξέταση να καθορίζει τους κόπους ενός σχολικού έτους και ίσως, εν μέρει, να έχουν δίκιο. Ξεχνούν όμως, πως στη διάθεση τους εξαρχής, είχαν αρκετό χρόνο για να διδαχθούν την ύλη και να κάνουν τις απαραίτητες επαναλήψεις τους. Και να τώρα, την ύστατη ώρα, τι να πεις;

«Ό, τι έχει γίνει είναι καλώς καμωμένο και ό, τι είναι να γίνει δεν μπορεί να αποφευχθεί.» Ίσως, να ακούγεται μοιρολατρική η ρήση αυτή, μα τη δεδομένη στιγμή την αλήθεια μου περιγράφει. ‘Ο, τι ήταν να μελετήσεις Καρδερίνα μου το μελέτησες, ή αν πάλι δεν το μελέτησες, δεν πειράζει. Η ζωή είναι μια ανηφόρα όπου συνεχώς θε να δίνεις εξετάσεις, τούτη δεν είναι η σημαντικότερη όσο και αν γιγάντια τη θωρείς μπροστά σου. Είναι σαφώς σημαντική, όχι η εξέταση όμως αφ’ εαυτού της. Η προσπάθεια σου είναι που την κάνει σημαντική, ο κόπος ο δικός σου, των συμμαθητών σου και των δασκάλων σου. Οι γνώσεις και οι εμπειρίες ζωής που από το ταξίδι αποκομίζεις.

Στο μήνυμα που μου έστειλες καρδιά μου (S.O.S = Save Our Souls= Σώστε τις ψυχές μας) μου ζητούσες να σώσω την ψυχή σου. (Κ είναι η έκκληση κάθε παιδιού για τους μεγάλους προσταγή). Μακάρι να μπορούσα! Δεν ξέρω όμως το πως. Ξέρω μόνο να σε αγαπώ με τον δικό μου τρόπο, που μπορεί και να μην είναι ο σωστός, και να είμαι πλάι σου στο ταξίδι της ζωής συνοδοιπόρος κ ιχνηλάτης, αν με θες!

Καλή επιτυχία λοιπόν στην Καρδερίνα μου κ όλους τους μαθητές που τη μάχη τους δίνουν τις μέρες αυτές. Να θυμούνται πως δίπλα τους έχουν, αυτούς που τους αγαπούν. Το χέρι να τους κρατούν, και τις προσευχές τους στους ουρανούς να στέλνουν ώστε να βγαίνουν πάντα νικητές στις μικρές και στις μεγάλες της ζωής τις μάχες!